Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pupilli N M

  • 1 Tutor

    1.
    tūtor, ōris, m. [tueor], a watcher, protector, defender.
    I.
    In gen. (so very rare; not in Cic.;

    syn. defensor): et te, pater Silvane, tutor finium,

    Hor. Epod. 2, 22:

    tutorem imperii agere,

    Suet. Tit. 6:

    Bacchi, i. e. Priapus,

    Petr. 133.—
    II.
    In partic.
    A.
    Jurid. t. t., a guardian, tutor, of minors, women, insane persons, etc. (prop. of the person; cf.

    curator, of the estate),

    Just. Inst. 1, 14, 4; Dig. 26, 1, 18 sq.; 26, 2, 12, § 14.—With esse and dat.:

    tutor sum liberis (Triarii),

    Cic. Att. 12, 28, 3: a pupillo Heio, [p. 1921] cui C. Marcellus tutor est, id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    nemo illum tutorem umquam liberis suis scripsit,

    id. Clu. 14, 41.—With gen.:

    cum pupilli Malleoli tutor esset,

    Cic. Verr. 2, 1, 36, § 90:

    is casu pupilli Junii tutor erat,

    id. ib. 2, 1, 50, § 132; 2, 1, 51, § 135;

    2, 1, 53, § 139: qui tutor Philippi erat,

    Liv. 40, 54, 4; cf. also Cic. Caecin. 25, 72; id. de Or. 1, 53, 228; id. Mur. 12, 27; Plaut. Aul. 3, 2, 16; 3, 5, 14; Liv. 39, 9, 7.— Trop.:

    orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    quasi tutor et procurator rei publicae,

    id. Rep. 2, 29, 51; Ov. Tr. 3, 14, 16.—
    B.
    Tūtor, the title of a mimic play, Cic. de Or. 2, 64, 259.
    2.
    tūtor, ātus ( inf. parag. tutarier, Plaut. Mil. 2, 3, 41), 1, v. dep. a. [tueor], to watch, guard, keep, protect, defend.
    I.
    Lit. (class.;

    syn. tueor): tutatus est domum,

    Plaut. Am. 1, 1, 196:

    rem eri (servus),

    id. Men. 5, 6, 4:

    rem parentum,

    id. Merc. 5, 1, 6:

    res Italas armis,

    Hor. Ep. 2, 1, 2:

    genae ab inferiore parte tutantur (oculos),

    Cic. N. D. 2, 57, 143:

    egregiis muris situque naturali urbem tutantes,

    Liv. 5, 2, 6:

    cum Volsci vallo se tutarentur,

    id. 3, 22, 5:

    religione sese tutabatur,

    Tac. A. 1, 39:

    rem publicam,

    Cic. Rep. 6, 13, 13; id. Phil. 4, 1, 2:

    provincias,

    id. Imp. Pomp. 6, 14:

    serves Tuterisque tuo fidentem praesidio,

    Hor. Ep. 1, 18, 81; 2, 1, 171:

    quas (spes) necesse est et virtute et innocentiā tutari,

    Sall. J. 85, 4:

    natura arbores cortice a frigoribus et calore tutata est,

    Plin. 7, praef. §

    2: quibus (viribus) ab irā Romanorum vestra tutaremini,

    Liv. 6, 26, 1: a proximorum insidiis salutem, Val. Ant. ap. Gell. 3, 8, 3:

    locorum ingenio sese contra imbelles regis copias tutabatur,

    Tac. A. 6, 41:

    adversus multitudinem hostium,

    Liv. 21, 25, 14:

    ut suae quisque partis tutandae reus sit,

    responsible for its safety, id. 25, 30, 5.—
    * II.
    Transf., to ward off, avert an evil:

    ipse praesentem inopiam quibus poterat subsidiis tutabatur,

    Caes. B. C. 1, 52.
    Act. collat. form tūto, āre, to watch, defend, guard, etc.: tuos qui celsos terminos tutant, Naev. ap. Non. 476, 10; Pac. ib. 13; Pompon. ib. 12; Plaut. Merc. 5, 2, 24.—
    2.
    tūtor, āri, in pass. signif.:

    patria et prognati tutantur et servantur,

    Plaut. Am. 2, 2, 20:

    hunc per vos tutari conservarique cupiunt,

    Cic. Sull. 21, 61:

    tutata possessio,

    Symm. Ep. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Tutor

  • 2 tutor

    1.
    tūtor, ōris, m. [tueor], a watcher, protector, defender.
    I.
    In gen. (so very rare; not in Cic.;

    syn. defensor): et te, pater Silvane, tutor finium,

    Hor. Epod. 2, 22:

    tutorem imperii agere,

    Suet. Tit. 6:

    Bacchi, i. e. Priapus,

    Petr. 133.—
    II.
    In partic.
    A.
    Jurid. t. t., a guardian, tutor, of minors, women, insane persons, etc. (prop. of the person; cf.

    curator, of the estate),

    Just. Inst. 1, 14, 4; Dig. 26, 1, 18 sq.; 26, 2, 12, § 14.—With esse and dat.:

    tutor sum liberis (Triarii),

    Cic. Att. 12, 28, 3: a pupillo Heio, [p. 1921] cui C. Marcellus tutor est, id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    nemo illum tutorem umquam liberis suis scripsit,

    id. Clu. 14, 41.—With gen.:

    cum pupilli Malleoli tutor esset,

    Cic. Verr. 2, 1, 36, § 90:

    is casu pupilli Junii tutor erat,

    id. ib. 2, 1, 50, § 132; 2, 1, 51, § 135;

    2, 1, 53, § 139: qui tutor Philippi erat,

    Liv. 40, 54, 4; cf. also Cic. Caecin. 25, 72; id. de Or. 1, 53, 228; id. Mur. 12, 27; Plaut. Aul. 3, 2, 16; 3, 5, 14; Liv. 39, 9, 7.— Trop.:

    orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    quasi tutor et procurator rei publicae,

    id. Rep. 2, 29, 51; Ov. Tr. 3, 14, 16.—
    B.
    Tūtor, the title of a mimic play, Cic. de Or. 2, 64, 259.
    2.
    tūtor, ātus ( inf. parag. tutarier, Plaut. Mil. 2, 3, 41), 1, v. dep. a. [tueor], to watch, guard, keep, protect, defend.
    I.
    Lit. (class.;

    syn. tueor): tutatus est domum,

    Plaut. Am. 1, 1, 196:

    rem eri (servus),

    id. Men. 5, 6, 4:

    rem parentum,

    id. Merc. 5, 1, 6:

    res Italas armis,

    Hor. Ep. 2, 1, 2:

    genae ab inferiore parte tutantur (oculos),

    Cic. N. D. 2, 57, 143:

    egregiis muris situque naturali urbem tutantes,

    Liv. 5, 2, 6:

    cum Volsci vallo se tutarentur,

    id. 3, 22, 5:

    religione sese tutabatur,

    Tac. A. 1, 39:

    rem publicam,

    Cic. Rep. 6, 13, 13; id. Phil. 4, 1, 2:

    provincias,

    id. Imp. Pomp. 6, 14:

    serves Tuterisque tuo fidentem praesidio,

    Hor. Ep. 1, 18, 81; 2, 1, 171:

    quas (spes) necesse est et virtute et innocentiā tutari,

    Sall. J. 85, 4:

    natura arbores cortice a frigoribus et calore tutata est,

    Plin. 7, praef. §

    2: quibus (viribus) ab irā Romanorum vestra tutaremini,

    Liv. 6, 26, 1: a proximorum insidiis salutem, Val. Ant. ap. Gell. 3, 8, 3:

    locorum ingenio sese contra imbelles regis copias tutabatur,

    Tac. A. 6, 41:

    adversus multitudinem hostium,

    Liv. 21, 25, 14:

    ut suae quisque partis tutandae reus sit,

    responsible for its safety, id. 25, 30, 5.—
    * II.
    Transf., to ward off, avert an evil:

    ipse praesentem inopiam quibus poterat subsidiis tutabatur,

    Caes. B. C. 1, 52.
    Act. collat. form tūto, āre, to watch, defend, guard, etc.: tuos qui celsos terminos tutant, Naev. ap. Non. 476, 10; Pac. ib. 13; Pompon. ib. 12; Plaut. Merc. 5, 2, 24.—
    2.
    tūtor, āri, in pass. signif.:

    patria et prognati tutantur et servantur,

    Plaut. Am. 2, 2, 20:

    hunc per vos tutari conservarique cupiunt,

    Cic. Sull. 21, 61:

    tutata possessio,

    Symm. Ep. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > tutor

  • 3 imprōvīsus (in-pr-)

        imprōvīsus (in-pr-) adj.    with comp, not foreseen, unforeseen, unexpected: malum, S.: sapienti nihil improvisum accidere potest: pupilli calamitas: adventus: vis leti, H.: Improvisi aderunt, V.: anguis, concealed, V.: quo improvisior pestis fuit, Ta.—As subst n., in the phrases, de improviso and ex improviso, unexpectedly, on a sudden: Quasi de improviso respice ad eum, T.: accessit ex improviso aliud incommodum, Cs.: ecce ex inproviso Iugurtha, etc., S.

    Latin-English dictionary > imprōvīsus (in-pr-)

  • 4 pūpillus

        pūpillus ī, m dim.    [pupus], an orphan boy, orphan, ward: reliquit pupillum parvum filium: piger annus Pupillis, H., Iu.
    * * *
    orphan, ward

    Latin-English dictionary > pūpillus

  • 5 spoliātor

        spoliātor ōris, m    [spolio], a robber, plunderer, spoiler: eorum (monumentorum): templi, L.: pupilli, Iu.
    * * *

    Latin-English dictionary > spoliātor

  • 6 tūtor

        tūtor ōris, m    [2 TV-], a watcher, protector, defender: Silvane, tutor finium, H.—In law, a guardian, tutor, guardian of the person: tutor sum liberis (Triarii): illum tutorem liberis suis scribere: pupilli Malleoli: Philippi, L.: orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus.— The title of a mimic play.
    * * *
    I
    tutari, tutatus sum V DEP
    guard, protect, defend; guard against, avert
    II
    protector, defender; guardian, watcher; tutor

    Latin-English dictionary > tūtor

  • 7 mergo

    mergo, si, sum, 3, v. a. [cf. Sanscr. madsh-, majan, to dip; Zend, masga, marrow; Germ. Mark; Engl. marrow], to dip, dip in, immerse; absol. also to plunge into water, to sink.
    I.
    Lit. (class.):

    eos (pullos) mergi in aquam jussit,

    Cic. N. D. 2, 3, 7:

    aves, quae se in mari mergunt,

    id. ib. 2, 49, 124:

    putealibus undis,

    Ov. Ib. 391:

    Stygia undā,

    id. M. 10, 697:

    prodigia indomitis merge sub aequoribus,

    Tib. 2, 5, 80:

    ab hoc (the sword-fish) perfossas naves mergi,

    Plin. 32, 2, 6, § 15:

    mersa navis omnes destituit,

    Curt. 4, 8, 8:

    mersa carina,

    Luc. 3, 632:

    cum coepisset mergi,

    Vulg. Matt. 14, 30:

    in immensam altitudinem mergi, ac sine ulla respirandi vice perpeti maria,

    Sen. Dial. 4, 12, 4:

    naves,

    Eutr. 2, 20:

    partem classis,

    Vell. 2, 42, 2:

    pars maxima classis mergitur,

    Luc. 3, 753 sq.:

    nec me deus aequore mersit,

    Verg. A. 6, 348:

    sub aequora,

    Ov. M. 13, 948; Luc. 3, 753:

    ter matutino Tiberi mergetur,

    bathe, Juv. 6, 523.— Poet., of overwhelming waters, to engulf, swallow up, overwhelm, etc.:

    sic te mersuras adjuvet ignis aquas,

    Ov. Ib. 340:

    mersa rate,

    Juv. 14, 302.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sink down, sink in, to plunge, thrust, or drive in, to fix in, etc. ( poet. and post-Aug. prose):

    palmitem per jugum mergere, et alligare,

    to thrust, push, Plin. 17, 22, 35, § 180:

    aliquem ad Styga,

    Sen. Thyest. 1007:

    manum in ora (ursae),

    to thrust into, Mart. 3, 19, 4:

    mersisque in corpore rostris Dilacerant (canes) falsi dominum sub imagine cervi,

    Ov. M. 3, 249: fluvius in Euphratem mergitur, runs or empties into, Plin. 6, 27, 31, § 128: visceribus ferrum. to thrust into, Claud. ap. Eutr. 1, 447.—Of heavenly bodies, etc.:

    Bootes, Qui vix sero alto mergitur Oceano,

    sinks into, Cat. 66, 68.—
    2.
    In partic., to hide, conceal:

    mersitque suos in cortice vultus,

    Ov. M. 10, 498:

    vultum,

    Sen. Herc. Oet. 1348:

    diem or lucem, of the setting of the sun,

    id. Thyest. 771:

    terra caelum mergens, i. e. occidentalis, because there the sky seems to sink into the sea,

    Luc. 4, 54. —Of those on board a vessel: mergere Pelion et templum, i. e. to sail away from until they sink below the horizon:

    condere,

    Val. Fl. 2, 6.—
    II.
    Trop., to plunge into, sink, overwhelm, cover, bury, immerse, drown:

    aliquem malis,

    Verg. A. 6, 512:

    funere acerbo,

    to bring to a painful death, id. ib. 11, 28:

    mergi in voluptates,

    to plunge into, yield one's self up to sensual delights, Curt. 10, 3, 9:

    se in voluptates,

    Liv. 23, 18:

    mergit longa atque insignis honorum pagina,

    Juv. 10, 57.—Esp. in part. pass.:

    Alexander mersus secundis rebus,

    overwhelmed with prosperity, Liv. 9, 18:

    vino somnoque mersi jacent,

    dead drunk and buried in sleep, id. 41, 3; Luc. 1, 159; cf.:

    lumina somno,

    Val. Fl. 8, 66:

    cum mergeretur somno,

    Vulg. Act. 20, 9.—Esp. of those whose fortune is swallowed up in debts or debauchery: mersus foro, bankrupt, Plaut [p. 1137] Ep. 1, 2, 13:

    aere paterno Ac rebus mersis in ventrem,

    Juv. 11, 39:

    censum domini,

    Plin. 9, 17, 31, § 67:

    mergentibus sortem usuris,

    sinking, destroying his capital, Liv. 6, 14:

    ut mergantur pupilli,

    be robbed of their fortune, ruined, Dig. 27, 4, 3:

    mersis fer opem rebus,

    bring aid to utter distress, Ov. M. 1, 380.—Of drinking to excess:

    potatio quae mergit,

    Sen. Ep. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > mergo

  • 8 spoliator

    spŏlĭātor, ōris, m. [id.], a robber, pillager, plunderer, spoiler (rare but class.): eorum (monumentorum), * Cic. Verr. 2, 4, 36, § 80:

    templi,

    Liv. 29, 18, 15:

    pupilli,

    Juv. 1, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > spoliator

  • 9 tutela

    tūtēla, ae, f. [1. tutor], a watching, keeping, charge, care, safeguard, defence, protection (syn.: praesidium, cura).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    tutelam januae gerere,

    Plaut. Truc. 2, 1, 43:

    foribus tutelam gerere,

    id. Trin. 4, 2, 28:

    viae,

    Dig. 31, 1, 30:

    suo tergo tutelam gerere,

    Plaut. Trin. 4, 3, 51:

    nunc de septis, quae tutandi causā fundi fiant dicam. Earum tutelarum genera quattuor, etc.,

    Varr. R. R. 1, 14, 1:

    pecudum silvestrium,

    care, management, Col. 9, praef. §

    1: boum,

    id. 6, 2, 15:

    aselli,

    id. 7, 1, 2:

    tenuiorum,

    support, maintenance, Suet. Caes. 68:

    lanae tutelam praestant contra frigora,

    Plin. 29, 2, 9, § 30:

    ut villarum tutela non sit oneri,

    id. 18, 5, 6, § 31; 35, 3, 4, § 14:

    classis,

    Just. 16, 3, 9:

    cum de hominis summo bono quaererent, nullam in eo neque animi neque corporis partem vacuam tutela reliquerunt,

    Cic. Fin. 4, 14, 36:

    tutela ac praesidium bellicae virtutis,

    id. Mur. 10, 22:

    Apollo, cujus in tutelā Athenas antiqui historici esse voluerunt,

    id. N. D. 3, 22, 55; cf.:

    quare sit in ejus tutela Gallia, cujus, etc.,

    id. Prov. Cons. 14, 35:

    intellegi volumus salutem hominum in ejus (Jovis) esse tutela,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    Juno, cujus in tutelā Argi sunt,

    Liv. 34, 24, 2; Plin. 28, 2, 4, § 18:

    subicere aliquid tutelae alicujus,

    Cic. Fin. 4, 14, 38:

    filios suos parvos tutelae populi commendare,

    id. de Or. 1, 53, 228:

    dii, quorum tutelae ea loca essent,

    Liv. 1, 6, 4:

    quae suae fidei tutelaeque essent,

    id. 24, 22, 15:

    publicae tutelae esse,

    id. 42, 19, 5; 21, 41, 12:

    te Jovis impio Tutela Saturno Eripuit,

    Hor. C. 2, 17, 23:

    ut dicar tutelā pulsa Minervae,

    Ov. M. 2, 563:

    dique deaeque omnes, quibus est tutela per agros,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 41:

    ut te generi humano, cujus tutela et securitas saluti tuae innisa est, incolumem praestarent,

    Plin. Ep. 10, 52 (60).— With gen. obj.:

    loci,

    protection, Just. 41, 5, 3.—
    B.
    In partic., jurid. t. t., the office of a guardian, guardianship, wardship, tutelage of minors, insane persons, etc.:

    tutela est, ut Servius definit, vis ac potestas in capite libero ad tuendum eum, qui propter aetatem suā sponte se defendere nequit, jure civili data ac permissa,

    Dig. 26, 1 (De tutelis), 1: tradere aliquem in tutelam alicujus, Pac. ap. Cic. de Or. 2, 46, 193:

    in suam tutelam venire,

    to become one's own master, come of age, Cic. de Or. 1, 39, 180; Dig. 37, 11, 8, § 1; Cic. Top. 10, 44; id. Brut. 52, 195; 53, 197; id. Inv. 2, 21, 62; Gai. 2, 179; Nep. Eum. 2, 1;

    rarely in the order, in tutelam suam venire,

    Cic. Inv. 2, 42, 122: tutelae suae fieri, Sen. Ep. 33, 10:

    fraudare pupillum, qui in tutelam pervenit,

    Cic. Rosc. Com. 6, 16:

    alicujus tutelam accipere,

    Varr. R. R. 3, 2, 17:

    ad sanos abeat tutela propinquos,

    Hor. S. 2, 3, 218:

    rei publicae,

    Cic. Off. 1, 25, 85:

    tutelam filiorum servo committere,

    Just. 4, 2, 5:

    tutelam pupilli suscipere,

    id. 30, 2, 8:

    gerere,

    Val. Max. 6, 6, 1:

    nancisci,

    to become guardian, Just. Inst. 1, 12, 6:

    administrare,

    Dig. 26, 7, 3, § 2:

    reddere,

    ib. 5, 1, 2, § 3.—
    II.
    Transf., concr.
    A.
    Act., like our watch, of that which guards or protects, a keeper, warder, guardian, protector (mostly poet.):

    (Philemon et Baucis) templi tutela fuere,

    Ov. M. 8, 711: prorae tutela Melanthus, i. e. the pilot at the prow, = proreta, id. ib. 3, 617:

    o tutela praesens Italiae (Augustus),

    Hor. C. 4, 14, 43:

    (Achilles) decus et tutela Pelasgi Nominis,

    Ov. M. 12, 612:

    rerum tutela mearum Cum sis (shortly before: curator a praetore datus),

    Hor. Ep. 1, 1, 103.—Of the image of the tutelar deity of a ship:

    navis, cujus tutela ebore caelata est, etc.,

    Sen. Ep. 76, 13; Lact. 1, 11, 19; cf. Sil. 14, 543; Petr. 105 and 108.—Of the tutelar deity of a place, Petr. 57; Auct. Priap. 37; Hier. in Isa. 57, 7; Inscr. Orell. 1698 sq.; 1736.—
    2.
    A remedy against, cure:

    si qua est tutela podagrae,

    Grat. Cyn. 478.—
    B.
    Pass., of that which is guarded or protected, a charge, care.
    1.
    In gen. ( poet.):

    virginum primae puerique claris Patribus orti, Deliae tutela deae,

    Hor. C. 4, 6, 33:

    Lanuvium annosi vetus est tutela draconis,

    Prop. 4 (5), 8, 3:

    sit, precor, tutela Minervae Navis,

    Ov. Tr. 1, 10, 1 sq. —
    2.
    In partic., in jurid. lang., that which is under guardianship or tutelage: in officiis apud majores ita observatum est: primum tutelae, deinde hospiti, deinde clienti, tum cognato, postea affini, a ward, Massur. ap. Gell. 5, 13, 5.—Of the property of a ward:

    mirabamur, te ignorare, de tutelā legitimā... nihil usucapi posse,

    Cic. Att. 1, 5, 6:

    nihil potest de tutelā legitimā sine omnium tutorum auctoritate deminui,

    id. Fl. 34, 84; Dig. 26, 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > tutela

  • 10 vesco

    vesco, ĕre, v. a. [vescor], to feed with any thing:

    quis nos vescet carne,

    Tert. Jejun. 5.— Pass., Isid. Orig. 20, 2, 27:

    vescendi pupilli causā,

    Dig. 42, 5, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > vesco

См. также в других словарях:

  • lucrum facere ex pupilli tutela tutor non debet — /l(y)uwkram feysariy eks p(y)apilay t(y)atiyb tyuwtar non debat/ A guardian ought not to make money out of the guardianship of his ward …   Black's law dictionary

  • lucrum facere ex pupilli tutela tutor non debet — /l(y)uwkram feysariy eks p(y)apilay t(y)atiyb tyuwtar non debat/ A guardian ought not to make money out of the guardianship of his ward …   Black's law dictionary

  • Lucrum facere ex pupilli tutela tutor non debet — (Roman law.) A guardian ought not to make gain out of the guardianship of his ward. Manning v Manning (NY) 1 Johns Ch 527, 535 …   Ballentine's law dictionary

  • Philipp Jakob Heisler — (* 30. November 1718 in Lautenberg; † 24. November 1781 in Halle (Saale)) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Leben Geboren als Sohn des Gastwirtes und Bäckers Johann Heisler und dessen Frau Regine (geb. Feiner), wurde er am 3. Dezember… …   Deutsch Wikipedia

  • mineur — I. Mineur, selon cette signification, celuy qui fait une mine sous terre pour renverser une tour, muraille, bastion, ou autre edifice, Cunicularius. Vegece au liv. 2. chap. 11. II. Mineur, ou Mineur d ans. Il vient de Minor. Un mineur de douze ou …   Thresor de la langue françoyse

  • De lege ferenda — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Ex aequo et bono — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Insichgeschäft — Ein Insichgeschäft ist ein Begriff aus dem Recht Deutschlands. Es liegt vor, wenn jemand ein Rechtsgeschäft entweder im eigenen Namen (Selbstkontraktion) oder im Namen eines von ihm Vertretenen (Doppelvertretung) mit sich selbst als Vertreter… …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Hildebrand Withof — (* 27. Juni 1694 in Lengerich; † 13. Februar 1769 in Duisburg) war Professor für Beredsamkeit und Geschichte in Duisburg. Berühmt geworden ist er durch seine Geschichte der Stadt Duisburg. Als Mitglied der Res publica litteraria gehö …   Deutsch Wikipedia

  • Latein im Recht — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken Römischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Rechtsbegriffe — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»